Wiersz numer dziewięćdziesiąt dziewięć: Strata.

Co czuje Francja? Czy Kanada był szczęśliwy?

Strata

Pamiętasz?

Te wielkie oczy patrzące na Ciebie z zachwytem

Gdy pierwszy raz patrzyłeś

Na twarz tego słodkiego dziecka

Pamiętasz?

Jak podbiegał do Ciebie i nazywał Cię starszym bratem?

Zawsze chciałeś być tak nazywany

Jego głos był do tego idealny

Pamiętasz?

Jak mimo upływu lat, wciąż uśmiechał się niewinnie

I wciąż, choć wiedział tak wiele

Nie kwestionował żadnego Twego słowa

Pamiętasz?

Jak tak blisko był Twój największy wróg

A Ty nie mogłeś nic już zrobić

Wcześniej zabrał jego brata, jego musiałeś teraz chronić

Pamiętasz?

Jak ostatni raz przybiegł do Ciebie przerażony?

Jak widział swego brata tak zmienionego

A ku Tobie nadchodził ten, który zawsze odbierał Ci wszystko?

Pamiętasz?

Ja ostatni raz widziałeś ich odchodzących w dal

Chłopiec, którego tak kochałeś

Od teraz należeć będzie do Twego wroga

Pamiętasz?

Jak odwrócił się ostatni raz

I posłał Ci pocieszający uśmiech

A brata złapał mocno za rękę

Czy był tam nieszczęśliwy?

W końcu, on nigdy nie miał powodu do buntu

Tak długo był wierny i Tobie i jemu

Nie podążył w ślady swego brata

Więc chyba zrobiłeś wszystko tak, jak należało

To było jego przeznaczenie

A teraz słucha tych samym słów

Co Twój dawny wróg