Wiersz numer sto osiem: Pragnąć i zdobyć.

Pomyślałam trochę o osiągnięciach Anglii i o tym, co mógł jeszcze osiągnąć. Skupiłaś się nieco na kontraście między wartościami materialnymi i metafizycznymi. Czyli co materialnego Anglia zdobył, a co metafizycznego minęło mu w tym czasie koło nosa. Nieco natchnieniem był filmik "Don't mess with England" Crimson Hour Cosplay.

Pragnąć i zdobyć

Widzisz przed sobą statek drogocennych kamieni pełen

Wiesz, że to spełnienie Twych marzeń

Da Ci sławę, bogactwo, snów spełnienie

Więc nie bacząc na wszystko płyniesz ku niemu

Jednak czy to wszystko o czym marzyć może ktoś taki jak Ty?

Czemu nigdy nie marzysz o szczęściu, miłości?

Nawet nie wiesz jak bardzo kiedyś ku temu zatęsknisz

Nawet nie wiesz, jak bardzo będziesz żałował wylanych cudzych łez

I gdy teraz łupisz i zabijasz, a załoga Twa szlachcianki na statku gwałci

Czy myślisz choć chwilę o tym, jak miło by było

Usiąść wśród ciepła, z kimś, kogo kochasz?

Nie, Ty myślisz tylko o tym, co jest tu i teraz, wśród zapachu krwi i rumu

Wiele lat później znów przebudziły się Twe pragnienia

Żyzna kraina na zachodzie budzi Twe łaknienie

Nie cofniesz się przed walką i zniszczeniem

Byleby tylko spełnić swe marzenie

Gdy ujrzałeś istotę słodką wtedy jeszcze

Spotulniałeś nieco, zająłeś się nią

Jednak wciąż byłeś tak daleko, krótko jedynie bywałeś przy niej

Czy była jedynie odskocznią od rzeczywistości?

Czy nigdy nie myślałeś, by istotę to, tak lgnącą do Ciebie

Zabrać do domu i uczynić szczęśliwą?

Lub zostać na zawsze przy niej i samemu szczęście odnaleźć?

Znów zapewne myślałeś o tym, co możesz przeliczyć

Gdy widziałeś osobę, starszą nieco od Ciebie, lecz równie co Ty

Światłem włosów złotych błyszczącą tuż przed Tobą

Umiałeś jedynie znów stanąć w szranki

Przeciwko mężczyźnie, który tak wielu potrafił obdarzyć miłością

Ty nigdy daru tego nie łaknąłeś, jedynie zwycięstw i chwały

Nigdy nie pomyślałeś jak mogą wyglądać te loki rozpostarte na pościeli

Pragnąłeś jedynie pociągnąć go za włosy i wbić jego twarz w ziemię

Pragnąłeś wygrać z nim i sprowadzić na niego wieczne poniżenie

Czemu nie myślałeś nigdy, by zbliżyć się do niego?

Nie, by poznać to, co nazywał miłością

Lecz by zwyczajnie wieczorem odwiedzić tawernę

Pośmiać się i rozmawiać, tak jak robią to przyjaciele

Czy wiesz jak wiele przez lata te straciłeś?

Mogłeś za pieniądze nielegalnie zdobyte

Opłacić życie sierotom, jakieś samotnej kobiecie

Zobaczyć ich wdzięczność, zdobyć czyjąś miłość

Czy wiesz jak wiele Cię w życiu ominęło?

Mógłbyś teraz wciąż bawić się z tym złotym dzieckiem

Gdybyś tylko był dla niego wyrozumialszy

Zapewne wciąż szedłby przez życie, kurczową ściskając Twą rękę

Czy wiesz z czego zrezygnowałeś?

Gdyby żądzą zemsty za dawne upokorzenie nie przysłoniłaby Ci świata

Mógłbyś ramię w ramię z nim zdobyć wszystko, tysiąckrotnie więcej niż mieliście osobno

I nauczyłbyś się czegoś, czego nie zdobędziesz nigdy przemocą. Poznałbyś przyjaźń i szczęście