Wiersz numer sto sześć: Wieża.

Milkę uprzedzam, że ja dziś do szkoły nie idę, bo jestem chora, więc niech się nie martwi. A wiersz powstał jak mi się przypomniało, że Wieża Eiffela, która oficjalnie jest symbolem miłości, jest też jednym z "ulubionych" miejsc samobójców. Cóż... Wszystko ma swoją ciemną stronę.

Wieża

Czy na każde szczęście

Musi przypadać tysiąc nieszczęść?

Czy na uśmiech jednej osoby

Muszą składać się łzy wielu innych?

Miejsce jedno znaczeń ma tak wiele

Niczym księżyc ukazuje nam tylko jasną swą stronę

Jednak jak wiele ma w sobie zła i cierpienia?

Jak wiele krwi rozlanej jest tuż pod symbolem miłości?

Co widzisz, patrząc w górę ku wieży strzelistej oświetlonej pełnią księżyca?

Zapewne jedynie miejsce, gdzie wiele zostało wyszeptanych słów miłości

Myślisz jedynie o szczęściu par, które były tu razem

I marzysz, by kiedyś stać się jednym ze szczęśliwców

Lecz czemu nie znasz prawdy i nie spojrzysz na dół? Na bruk umazany krwią

Nie widzisz jak wielu ludzi utraciwszy dawno wszelką nadzieję wybrało to miejsce

Jako cel swej ostatniej w życiu podróży

Na pewno nie chciałbyś być jednym z tych, których krew rozprysnęła się tam, gdzie teraz Ty stoisz

Myślisz pewnie, że nie może być to prawdą

Twierdzisz, że symbol miłości nie mógł mieć swego udziału w śmierci

Lecz powiedz mi, mój drogi

Czym naprawdę jest miłość?

Miłość nigdy nie jest jedynie szczęściem

Czasem jest jednak jedynie cierpieniem

Gdy kochasz bez wzajemności

Życie ucieka Ci przez palce, aż do ostatniej krwi kropli

Mówisz, że pocałunek, oświadczyny pod tą wieżą są marzeń spełnieniem?

Lecz co się stanie, jeśli właśnie w tym miejscu spotka kogoś odrzucenie?

Czy nie wróci tu raz jeszcze, samotnie już jednak

By zostawić list pożegnalny i z wieży tej skoczyć?

Widzisz, tam w oddali? Mężczyznę dającego damie kwiat róży

Jak myślisz? Kim on dla niej jest?

Czy w ogóle się znają? Czy może pierwszy raz się widzą?

Wielu widziało go w latach tysiącu z tysiącem kobiet różnych

Boisz się? Czego? On w końcu jest jak ta wieża, którą przed chwilą tak podziwiałeś

Ty widzisz jak uśmiecha się do nieznajomych, pięknym kwiaty daje

A czy widziałeś go kiedyś w ferworze walki

Gdy tymi samymi dłońmi przeciwników wielu na tamten świat posyłał

Cały ten świat jest niczym księżyc

Ma swoją jasną i ciemną stronę

Jednak ukazuje nam tylko jedną z nich

Lecz nigdy nie wolno zapomnieć o tej drugiej