Wiersz numer dziewięćdziesiąt sześć: Napiętnowanie przeszłością.

Po nasłuchaniu się "Madness of duke Venomia" (wersji z Anglią) i oglądaniu zdjęć Anglii naszła mnie pewna myśl. On nie zawsze był wytwornym gentlemanem. Czy świat zapomniał o piracie mieszający w morzu rum i krew?

Napiętnowanie przeszłością

Czy pamiętasz jeszcze dawne swe marzenia i sny?

Gdy cały świat był u Twych stóp?

Czy pamiętasz wszystkie swe grzechy, które popełniłeś

Gdy trzymałeś w garści życie tysięcy?

W splamionych krwią dłoniach trzymałeś drogie kamienie

Z ust wydobywał się zapach wypitego chwilę temu rumu

Te same dłonie teraz poprawiają wspaniały cylinder

Te same usta przyjmują krople ekskluzywnej herbaty

Role się odwróciły, czyż nie?

Kiedyś Ty, tak zły, potężny, władca mórz i oceanów

Byłeś cieniem wśród światła, które miała roztaczać ostoja kultury

A teraz Ty, wspaniały gentleman, oświetlasz prawdy skryte pod lubieżnym cieniem jego wieży

Czy nie różnisz się od niego niczym? Jedynie czasem?

Teraz, gdy nazywasz go niewolnikiem jego własnych namiętności

Czy nie widzisz w swych wspomnieniach

Ust własnych przyciskanych do ciała prostytutki w porcie?

Gdy dawniej on ukazywał piękno, a Ty siałeś zniszczenie

Dziś Ty uczysz kultury, a on deprawuje

Nic nigdy nie znika z tego świata

Jedynie pojawia się w innym miejscu i czasie

Tak więc pamiętaj, że nie jesteś świętym

Herbata miesza się z rumem

Czyż nie jest to najpiękniejsza mikstura

Ku zagojeniu ran dawnego imperium?

Pamiętasz wciąż dawną swą potęgę

Gdy lądem i morzami na równi rządziłeś

I gdy kłaniali Ci się możni i narody tego świata

Czy naprawdę o tym marzyłeś?

Gdy już zdobyłeś wszystko, stałeś się lepszy

Pod opiekę swą wziąłeś istotę tak małą i dziwną

Lecz pamiętaj, że świat jest lustrem

Co zdobyłeś przemocą, zostanie Ci nią odebrane

Tak więc Ty, dawniej potężny, napojony rumem

Siejący strach, popadający w chciwość i namiętność

Dziś jesteś tak spokojny i dostojny

Pamiętaj jednak, że świat nie zapomina

Powiedz mi jedynie rzecz tę jedną

Czy, gdy w dłoniach swych kamienie drogocenne miałeś

I gdy ciało Twe pieściły portowe kurtyzany

Czy byłeś wtedy szczęśliwy?