Wiersz numer sto trzydzieści cztery: Wschód i Zachód.

Słońce wstało, powstała tęcza, słońce zaszło, nastał mrok. Prusy odeszły, pozostały Niemcy. Jak wiele stworzył Wschód a jak wiele zniszczył Zachód?

Wschód i Zachód

Gdy słońce wschodziło

Oświetliło wiele pięknych barw

Wschód przyniósł coś wspaniałego

Zmienił na zawsze nasz świat

Gdy słońce zachodziło

Przykryło ciemnością kwiaty

Zachód przyniósł jedynie strach

Zmienił na zawsze nasz świat

Wschód pojawił się wcześniej

Stworzył wszystko, co godne było miłości

Oświetlił nowe nadzieje

Lecz spłonął nagle pośród własnej potęgi

Zachód rozpoczął się ogniem

Na zgliszczach miłości wybudował nienawiść

Sam nie rozumiał, jaką podąża drogą

Nie chce pozwolić, by kazano mu odejść

Wschód trwał długo i dążył do potęgi

Zachód przejął ją po nim nagle i boleśnie

Wschód znał miłość i miał marzenia

Zachód czuł nienawiść i żądał wiele

Wspólne ich pojawienie zamętu przyniosło wiele

Rozdzieleni na czas długi złączenia szukali

Wschód i Zachód, tak różne od siebie

Jednak oba zaczynają się krwawym wspomnieniem

I teraz świat w ciemności się pogrążył

Wschód odszedł, Zachód pozostał

I już nie ma dla świata nadziei

By ujrzeć słońce i podziwiać tęczę