Wiersz numer sto trzydzieści sześć: Gigant na glinianych nogach.

Każdy z nas na pewno pamięta Rzym. Wielki i potężny, przed którym tak wiele narodów drżało. Jednak... Czy jego potęga przetrwała? Nie. Jednak wciąż widzimy tych, którzy byli pod jego władzą.

Gigant na glinianych nogach

Gigant wydaje się być większy niż marzenia

Zasłania słońce tym, którzy są tuż pod nim

Nakazuje im żyć w mroku

Rządzi całym światem

Gigant wydaje się sięgać nieba

Zasłania gwiazdy tym, którzy są tuż pod nim

Nakazuje im żyć w mroku

Rądzi całym światem

Jednak gigant jest większy niż domy

Osłania od deszczu tych, którzy są tuż pod nim

Musi żyć w strugach deszczu

Ochraniając przed nim cały świat

Jednak gigant jest większy niż drzewa

Osłania od słońca tych, którzy są tuż pod nim

Musi żyć w upale

Ochraniając przed nim cały świat

Gigant jest jednak z gliny zbutowany

Niszczeje wśród burz i zamieci

A mrówki, kawałek po kawały

Rozdzielają go na części

I choć tak długo zasłaniał gwiazdy i słońce

Teraz bieleją w blasku jego kości

I choć tak długo zasłaniał deszcz i ciepło

Dziś kwitną kwiaty na jego grobie