Wiersz numer dwadzieścia dwa: Narkotyk niewinności.

Rosja i Łotwa myślą o sobie nawzajem. Zaczyna ich łączyć coś, co nigdy nie powinno się pojawić i może doprowadzić do ich końca. Jednak nie chcą tego przerwać. To jest jak narkotyk, prowadzi do zniszczenia, jednak ludzka wola jest zbyt słaba, by go odstawić.

Narkotyk niewinności

Wiesz, że jesteś dla mnie jak narkotyk?

Uzależniasz, mamisz, pokazujesz złudne szczęście

Wolę Ciebie od alkoholu

Wolę Twe towarzystwo od snu

Ale to zakazane

Ale to zniszczy nas obu

Wie pan, jest pan jak narkotyk

Taki mocny, silny, niszczący me wnętrze

Można pana pomylić z cukierkiem

Ale prawda o panu jest przerażająca

Wiem, że tak nie wolno

Ale nie mogę się powstrzymać

Twa niewinność mami me zmysły

Pragnę Ci ją odebrać, zwieźć na złą drogę

Jesteś taki słodki i uroczy

Pragnę ujrzeć Twą ciemną stronę

Lecz Ty nigdy nie przelejesz krwi

Ty nigdy nie utracisz niewinności

Pańska potęga odbiera mi zmysły

Chciałbym ją z panem dzielić, pozyskać jej choć odrobinę

Jest pan tak silny

Chciałbym ujrzeć pana nieporadnego

Lecz pan nigdy nie przegra

Nigdy nie pokocha

Dwoje napawa się sobą niczym narkotykami

Wiedzą, że to wszystko jest zakazane

Tak bardzo pragną więcej

Lecz, gdy podejdą zbyt blisko spalą się jak ćmy

Narkotyk w zbyt dużej dawce uśmierci wszystko

Więc dwoje trzyma się na dystans

Czy niewinność pokona potęgę?

Czy miłość zwycięży strach?