Wiersz numer dwadzieścia: Myśl o odejściu.

Pisane z perspektywy Niemiec, przypadkowo dosyć, ale już tak zostawiłam, bo pasowało. Więc on zastanawia się nad tym czemu wciąż istnieją Włochy Weneckie i Prusy. Jeśli chodzi o Włochy to jest to nieco wzięte z doujinsji "To be human", gdzie szef Włoch uznał, że Weneckie nie są potrzebne, bo to w Rzymskich jest stolica, więc Weneckie stały się człowiekiem. Tak więc jest w wierszu opisane rozmyślanie nad tym, czemu on wciąż istnieje, skoro nie ma stolicy, a to stolica jest sercem. Zaś z Prusami jest logiczniej, po prostu nie ma terenu. A to teren jest ciałem. Dusza bez ciała, ale żyje. Powinien być duchem jak Rzym, ale jest człowiekiem. Czyli osoba żyjąca zgodnie z zasadami zastanawia się jak może istnieć coś, co je łamie.

Myśl o odejściu

Wiesz, jesteś inny niż wszyscy

My wszyscy, dusze narodów

Jesteśmy po jednym na każdy kraj

A Ty? Stolicą rządzi Twój brat

Czemu więc Ty wciąż tu jesteś?

Kiedyś nad tym myślałem

Kraje, które straciły ziemię zniknęły

A Ty i mój brat...

Ty już nie jesteś krajem, nie masz w sobie stolicy

A on nie ma terenu w ogóle

A obaj tu jesteście?

Boję się, że kiedyś znikniecie

Bo w końcu nie macie prawa istnieć

Kraj, który ma dwie personifikacje

Jedna jest niepotrzebna, czyż nie?

To stolica jest sercem

Człowiek bez serca umiera

A jeśli Ty umrzesz?

Personifikacja pozbawiona kraju

Czy ma prawo istnieć dusza bez ciała?

Tak wielu takich jak on pojawia się tylko na chwilę

Jak duchy, o których on tyle mówił

Po prostu przekazuje informacje i znika

A brat spokojnie żyje

To nie jest normalne

To co jest nielogiczne nie może istnieć

Podstawą świata są zasady

A wy je łamiecie

I... jestem z tego powodu szczęśliwy