Wiersz numer trzydzieści trzy: Druga opcja.

Obiecany PruAus. Cóż, jeśli miłość do jednej kobiety rodzi nienawiść, a kobieta ta pozostaje obojętna, pragnie jedynie przyjaźni rodzą się dwie samotności. Czy nie można dwóch samotności połączyć w jedną miłość, a jej dać to, czego pragnie - przyjaźń?

Druga opcja

Czemu wciąż brniecie tą samą ścieżką?

Czemu wciąż ścigacie odległego motyla?

Sami nie wiecie czy wasz skarb nie zostanie ukradziony

Sami widzicie, że ten skarb nie zostanie poskromiony

Tuż obok siebie

Lecz jesteście wrogami

 Jedna miłość stworzyła dwie nienawiści

Lecz czemuż by nie połączyć dwóch samotności

W jedną radość

Róże na przeciw fiołków

Czyż nie mogą rosnąć w jednym ogrodzie?

Nie porzucajcie tego, co macie tak blisko

Gdy ona jest daleko

Gdy nie należy do żadnego z was

Czy nie możecie należeć do siebie na wzajem?

Zakwitnijcie razem w ogrodzie pełnym wspomnień

Wspólnie podziwiajcie świat

W końcu ona tego właśnie chce

Móc być przy was obu

Nie pragnie nienawiści

O ile szczęśliwsza będzie

Gdy we trójkę przejdziecie się po łące

I stworzycie wspólny bukiet

Lecz co zrobić, gdy ona nie pragnie miłości

Której jesteście tak spragnieni?

Noc, jeden fałszywy ruch, usta dotykają ust

To zbyt wiele

Myśląc o niej patrzycie sobie w oczy

Czego się boicie?

Przecież ona nie usłyszy

Spokojnie

Dwie samotności zmienią się w jedną miłość

Połączyła was miłość do niej, nienawiść do siebie

Teraz już wszystko się ułoży

W zielonym ogrodzie kwitną róże i fiołki