Wiersz numer dwadzieścia sześć: Oczekiwanie.

Trochę w temacie jutrzejszej rocznicy odzyskania Niepodległości. Miałam dziś pisać jedno zamówienie, ale jeszcze nie dostałam opisu, a jutro miałam pisać o właśnie jutrzejszym dniu, ale napisałam odwrotnie. Możliwe, że jutro albo znowu napisze coś niepodległościowego, albo zamówienie. Możliwy brak notek około 14.11.2012, ponieważ jadę do szpitala.

Oczekiwanie

Tak piękne oczy w kolorze szmaragdu i wolności

Tak wiele lat zasłonięte były łzami

Radość zniewolona była smutkiem

Uśmiech utopiony pod łzami

Sześcioro oczu patrzyło w te w kolorze szmaragdu

Rubiny, fiołki, zimny fiolet

Czemuż to musi tyle trwać?

Czemu nie można tak po prostu odejść?

Tak wiele razy próbował

Zielona trawa jednak zamarzała pod śniegiem

Lecz nigdy nie wolno się poddać

Zieleń to kolor nadziei

Pamiętaj, mój chłopcze kochany

Kiedyś wzlecisz na skrzydłach orła białych

I już nigdy nie zaznasz równego temu cierpienia

Nie myśl teraz o przelanych krwi czy łzach

Nie myśl o tym co będzie za wiele lat

Nie myśl o tym co już się wydarzyło

Tylko oczekuj, oczekuj kochanieńki

Aż rozkwitnie wolności kwiat

Będzie złotem pośród szmaragdów

Przyćmi rubiny, fiołki i zimny fiolet

Już niedługo Twa potęga powróci

Pamiętaj tylko o jednym, chłopcze mój drogi

Nie wolno Ci się poddać

Nigdy, przenigdy nie zamykaj oczu

Choćby widziały cierpienie większe niż śmierć

Nadejdą czasy, gdy błagać będziesz o wieczny sen

Jednak zawsze znów wstaniesz

Powstaniesz z popiołów

Feniksie o szmaragdowych oczach