Wiersz numer czterdzieści trzy: Korowód zatracenia.

Napisany pod wpływem rozmyślań nad hegemonią ideologiczną opisaną w rozmowie na stronie Praskedy podczas tańczenia w szkole Poloneza. Znaczy, zanim udało mi się zemdleć. Tak, Milka, miałaś rację... Ale grunt, że wiersz jest, ja się nie liczę^^ Wiersz opowiada o tym, jak poszczególne państwa stają się wzorem do naśladowania i jak szybko ich potęga przemija. Te trzy były wymienione w rozmowie, dlatego są tutaj. Można wymyślać zwrotki o innych państwach w komentarzach^^

Korowód zatracenia

Raz, dwa, trzy

Powtarzaj me kroki

Dziś nauczysz się nowego tańca

Tańca Rzymu

Raz, dwa, trzy

Odrzuć dawne swe wierzenia

Nadaj im nazwy nowe

Nazwy pochodzące z Rzymu

Raz, dwa, trzy

Melodia się kończy

Kolos upada

Nowy na scenę wchodzi

Raz, dwa, trzy

Powtarzaj me kroki

Dziś nauczysz się nowego tańca

Tańca Francji

Raz, dwa, trzy

Liczko swe wybiel blade

Załóż suknię te piękną

I podążaj za mną

Raz, dwa, trzy

Potęga przemija

Władca odchodzi

Nowy na scenę wchodzi

Raz, dwa, trzy

Powtarzaj me kroki

Dziś nauczysz się nowego tańca

Tańca Ameryki

Raz, dwa trzy

I cóż, że wiecznie chce żyć

Czemu chcesz żyć w zdrowiu i urodzie?

Jedz to co kładę Ci na tacy, pij to, co wylewa się z mych ust

Raz, dwa, trzy

Czy utoniemy w morzu tym?

Czy nowy wodzirej odejdzie

Nim świat przestanie się kręcić?

Tańcz w tym korowodzie

Na raz, dwa, trzy

Postradaj swe zmysły

Na raz, dwa, trzy

Zatrać swą duszę

Na raz, dwa, trzy

Oddaj swe tradycje

Na raz, dwa, trzy

I wraz z nimi wejdź do grobu

Na raz, dwa, trzy

Wielu po nich jeszcze nastąpi

Jak wielu przed nimi było?

Kto jeszcze oprócz nich zasłynął?

A teraz tańcz w korowodzie zatracenia

Raz, dwa, trzy

Teraz Ty

Raz, dwa, trzy

Naucz ich nowych kroków

Nowego tańca, który stworzyłeś

Tańca...