Wiersz numer pięćdziesiąt dziewięć: Co skrywa uśmiech?

Zauważyłam, że to trzeci wiersz o początku tytułu "Co skrywa..." mam taki o Węgrzech jeszcze i o Nordic 5... Dobra, analiza psychologiczna kolejna... Zamówienie dla Francji z Dark!Hetalii. Polska i Prusy. Co kryje się za ich uśmiechami? Czy radość jest prawdziwa? Złote słońce i srebrny księżyc nie mogą istnieć w tym samym momencie. Jednak czerwone maki mogą rosnąć na zielonej polanie.

Co skrywa uśmiech?

Wszystko ma swą drugą stronę

Myślisz, że uśmiech oznacza szczęście

A może skrywa cierpienie większe niż możesz sobie wyobrazić?

Nigdy nie wolno oceniać książki po okładce

Widzisz przed sobą parę szmaragdowych oczu

I powiewające na wietrze złote włosy

Uśmiech, niczym ten pierwszy niewinnego dziecka

Myślisz, że jest szczęśliwy, prawda?

Nie wiesz ile krwi jego rozlanej jest po ziemi tego świata

Nie wiesz ile krwi jest na jego rękach

Krew wrogów zabitych, krew przyjaciół utraconych

Łzy ukryte za słodkim uśmiechem

Widzisz przed sobą parę szkarłatnych oczu

I powiewające na wietrze srebrne włosy

Uśmiech, jakby właśnie zdobył największą potęgę

Myślisz, że jest samolubny, prawda?

Nie wiesz ile łez wylał w samotności

Nie wiesz ilu łez cudzych żałował

Samotność rozrywająca serce na miliardy kawałków

Łzy ukryte za narcystycznymi frazami

Widzisz przeciwieństwo, prawda?

Zieleń i czerwień

Lecz czyż to nie krew rozlana na trawie?

Złoto i srebro

Lecz czyż to nie są szlachetne metale?

Tak jak dzień i noc następują po sobie

Nie mogą istnieć wspólnie

Tak i istnienie jednego niszczyło życie drugiego

Wiesz jednak, że istnieje zmierzch i świt

Czas, gdy noc i dzień stają się jednością

Czy i oni mogą istnieć wspólnie?

Złote słońce i srebrny księżyc

Czerwone maki na zielonej polanie