Wiersz numer pięćdziesiąt dwa: Pamięć.

Powstałe pod wpływem oglądania K w nocy. Tak więc, uznałam, że Niemcy to Święte Cesarstwo Rzymskie, tylko nie pamięta tego. Niestety nie pamięta również uczuć. Najpierw jest część pełna pogardy dla jego zimna. Lecz potem częściowe usprawiedliwienie. Oczywiście Prusy obecny, jak zwykle ostatnio... On mnie chyba już nie opuści... Nawet oczy mi czerwienieją... I Shiro w K ma białe włosy...

Pamięć

Wciąż brniesz na przód

Nie masz dokąd powrócić

W okół Ciebie ludzie, których znać powinieneś

Jednak wspomnienia ciemną kurtyną okryte

Widzisz tak znajomy szkarłat

Jednak on musi tłumaczyć Ci, kim dla Ciebie był

Jak mogłeś zapomnieć?

Jak mogłeś go zasmucić?

Gdybyś tylko wiedział...

Gdybyś tylko znał błędy przeszłości!

W teraźniejszości błądzisz

Przyszłość niszczysz

Przeszłość utraciłeś

Czy człowiek bez duszy i serca ma prawo istnieć?

Czy utraciłeś jedynie wspomnienia?

Powoli niszczysz świat

Niszczysz samego siebie

Niszczysz tych, których kochasz, których powinieneś szanować

A może Ty zapomniałeś czym jest miłość?

Lecz kto Cię tego na powrót nauczy?

Nie chcesz znać uczuć

Nie potrzebujesz ich

Brniesz w zniszczenie ignorując ocalenie

Wkrótce jednak spadniesz z piedestału

I korzyć się będziesz u bram piekieł

To Ty stworzyłeś piekło

Zapomniałeś jak być aniołem

I stałeś się diabłem

Zająłeś miejsce tego, który dał Ci życie

Jeśli nie pamiętasz kim byłeś

Pozwól mu być kim chce

Oddaj mu swe nic nie warte życie

Odkup swe winy wieczną banicją

Bo przecież nie pamiętasz jak kochać

Nie pamiętasz jak żyć

Utrata wspomnień to nie utrata duszy

Ty utraciłeś całe serce

Informacje, uczucia, gesty

To wszystko jest osobno

Można kochać kogoś, czyje imię zbiegło pamięci

Lecz Ty zapomniałeś czym jest miłość

Więc niech pochłonie Cię wir Twych kłamstw i przekrętów

Morze w Twych zdradliwych oczach

A ten, który Cię kochał zazna wolności

A Ci, których skrzywdziłeś niech staną się wolni

Idź i zatrać się w tańcu śmierci

Śmierci, którą sprowadziłeś na świat

Pozwól istnieć pięknu

Pozwól kwiatom kwitnąć

Tyś jedynie szkaradnym chwastem

Lecz cóż mam powiedzieć, gdy w oczy Ci spojrzę?

Nikt nie znienawidzi kogoś, kto oczy ma tak nieświadome

Nie rozumiesz swych błędów

Marionetką jesteś jeno

Odkup swe błędy

Znajdź dobrego pana

A świat pozwoli Ci istnieć

Bądź godnym następcą swego brata