Wiersz numer pięćdziesiąt trzy: Droga do potęgi prowadzi przez ścieżkę z krwi niewinnych.

Opis państw potężnych i dążących do potęgi. Tak naprawdę każda potęga zginie. Stworzona nienawiścią rozpadnie się sama, stworzona miłością zostanie zniszczona przez zawistnych. Na początku Rzym, potem Prusy, dalej Imperia Angielskie i Hiszpańskie, oraz rewolucje Francuskie i Rosyjskie, później zaś niestety Niemcy, a na koniec, dla przeciwwagi i jako akcent optymistyczny nieco Rzeczpospolita Obojga Narodów. Właśnie... Czemu jest słowo "rzecz" w wyrazie Rzeczpospolita? To trochę smutno brzmi... Na angielski i tak wychodzi "Republic" czyli republika... Czyli tylko my mamy zajebistą nazwę^^ Ale jaką smutną... Jednak pamiętajcie, że krocząc ścieżką krwi samemu się można wykrwawić. Wiecie jaka jest najlepsza droga ku potędze, która nikogo nie krzywdzi? "Tautos jega vienybeje - Siła Narodu w jedności". (To chyba motto Unii Polsko-Litewskiej...)

Droga do potęgi prowadzi przez ścieżkę z krwi niewinnych

Świat składa się z wojen i ułudy pokoju

Każdego dnia, nawet jednostki między sobą walczą

Lecz cóż, gdy ktoś chce zdobyć potęgę?

Niszczy wszystko w okół

Najpierw był on

Potężny i silny

Zostawił na świecie braci dwoje

Potęgę swą zdobył niszcząc przeciwników swoich

Niewolnicy, poddani

Wszystko w rękach władcy jego

Jego serce spłonęło raz

Lecz naprawdę wiecznie płonęło ukrytym żarem

Lecz, cóż, nie ma go już

Gdy kroczysz ścieżką krwi sam się wykrwawisz

Potem znów absolutna potęga nastała

Czy może jej iluzja?

Ojciec potęgi pragnąć życie syna zniszczył

Jego miłość zabił

Czy to droga do potęgi?

Odszedł jedynie przelewając krew

Ten, którego duszę rozbił na drobne odłamki

Osiągnął więcej niż on śmiał marzyć

Jednak popełnił błąd niewybaczalny

Nie polityczny, lecz moralny

Rozdzielił to, co miłość łączyła

Gdy szkarłat rozpłatał szmaragdy rozpoczął się koniec

Lecz spójrz, szmaragdy razem są już

Powiedz mi jednak, gdzie podział się szkarłat?

Gdy kroczysz ścieżką krwi sam się wykrwawisz

Imperiów wiele istniało wśród czasu

Lecz jak wiele one teraz znaczą?

Gdy sługa pana przerasta

Gdy rewolucję niszczą kraj

Kto tak naprawdę wygrywa?

Droga do potęgi prowadzi ścieżką krwi niewinnych wśród lasu umarłych

Jeśli będziesz nią podążać sam swoją krew na niej zostawisz

I znów pojawił się żądny potęgi niby-człowiek

Kraj powoli umierał, gdy pojawił się oszust

Kłamliwe słowa rychłej potęgi

Zasiały ziarno nienawiści w przegniłych sercach

Puste dusze i serca postanowiły odebrać to, czego nigdy mieć nie będą

Skierowały się ku pięknie i miłości

Niszcząc je kawałek po kawałku

Jednak chwasty nigdy nie pokonają pięknych kwiatów

Serce zła zostało rozpłatane

Szkarłat i błękit rozdzielone

Karmazynowa krew powoli ulatywała

Czy nie czas by i morze wyschło?

Jeśli pragniesz potęgi, stwórz ją z miłości

Połącz się w jedno z tym, który da Ci szczęście

Jednostka nie zdziała zbyt wiele

Lecz gdy się połączą są zdolne do wszystkiego

Sam świata nie zawojujesz

Potęga Twa leży u boku ukochanego

Trzymając się za ręce będziecie potężniejsi niż trzymając broń w dłoniach

Więc idź drogą miłości

Bo gdy idziesz drogą krwi sam się na niej wykrwawisz