Lustro kłamstw
Co innego widzisz w lustrze
A co innego w oczach ludzi
Co innego słyszysz wprost
A co innego za plecami
Sam też kłamstwem wciąż swe usta plamisz
Musisz być taki jak należy, ni taki jakim być pragniesz
Więc powtarzasz ruchy otaczających Cię kukieł
Samemu stając się marionetką
Jesteś niczym, zatraconą w sobie lalką
Pragnącą jedynie odnaleźć nieistniejące szczęście
Lecz sznurki są zbyt cienkie, byś je zauważył
Myślisz, że robisz to, czego pragniesz, lecz tak bardzo się
mylisz
Mówisz, że pragniesz tego, co oni
A oni mówią, że pragną tego co Ty
Niczym w lustrze kłamstwa odbijają się i powracają
Lecz lustro jest krzywe, myślisz, że widzisz w nim prawdę
Słyszysz tysiące pochwał kierowanych w swą stronę
Umyka Ci milion skarg złożonych w zaciszach domostw
Więc kim jesteś, jeśli nie znasz prawdy?
Czym jest prawda, jeśli nie znasz siebie?
Prawda już dawno się zgubiła. Jedni nie chcą jej słyszeć, drudzy boją się ją powiedzieć. Świat byłby lepszy bez tych wszystkich kłamstw. Chociaż czasem lepiej nie znać całej prawdy, to wiele rzeczy było by lepszych, lub niepotrzebnych gdyby ujrzała światło dnia.
OdpowiedzUsuńKłamstwa są po to, by dać nadzieję, a prawda, by dać szansę.
UsuńTo czemu tak rzadko dawana jest szansa?
UsuńCzasem kłamstwo służy obronie.
Bo ludzie nie chcą działać, więc wystarczy im nadzieja, że stanie się samo.
UsuńA prawda często jest ostrzejsza niż najgroźniejsze ostrze.
Jednak prawda wyzwala człowieka. Bo czy nie jest nam lepiej gdy powiemy co leżało nam na sercu? *robi 3 osobom właśnie za konfesjonał* Ale trzeba jeszcze umieć ją powiedzieć.
UsuńPrawda potrafi zerwać kajdany, ale i przeciąć serce na pół.
UsuńTak samo złudna nadzieja umie zniszczyć serce.
UsuńWszystko może być i tworzeniem i niszczeniem, zależy od intencji.
UsuńCzęsto są one złe. Dlatego jeśli w końcu ktoś chce postąpić właściwie, jest to odbierane jako zło, gdyż inaczej nie umiemy tego odebrać.
UsuńZapomnieliśmy już czym jest dobro, bo przyzwyczailiśmy się do zła.
Usuń