Wiersz numer sto dziesięć: Tortura.

Dodałabym go jakieś cztery godziny temu, jednak udało mi się niepostrzeżenie zasnąć. Tylko go dodam i kontynuuję spoczynek. Tak więc, jak wiadomo Białoruś kocha Rosję, który zaś nie podziela jej entuzjazmu związanego z ewentualnym ślubem. Zaś Litwa na jego miejscu byłby najszczęśliwszym mężczyzną na ziemi. Jednak, jak wiadomo, są niestety na niewłaściwych miejscach w sercu Białorusi, przez co cała trójka skazana jest na cierpienie, dopóki miłość nie zmieni swego przeznaczenia.

Tortura

Jedyne co czujesz, gdy wciąż patrzysz na niego

To ból większy od wszystkiego co znasz

Gdy uśmiecha się, lecz nie dla Ciebie

To jakby w Twe serce wbijał nóż

Zazdrościsz własnej siostrze

Gdy odwzajemnia jej uśmiech

Czemu Ty nie potrafisz być tak beztroska?

I zbliżyć się do niego choć trochę

Słyszysz jak opowiada o przyjaźni ze wszystkimi

Widzisz jak powoli zbliża się do każdego

Lecz, gdy Ty proponujesz mu siebie

Ucieka, jedynie Ciebie nie chce

Nieważne jak bardzo się starasz

Wciąż tylko każe Ci odejść

A Ty tak bardzo chcesz

Patrzeć na jego szczęście

Jednak wciąż chodzisz za nim

To tortura dla was obojga

On wypełnia się strachem

Ciebie wypełnia żal

Jednak nic nie pozostaje puste

Jego pociesza starsza siostra

A Ty gniew swój wyładowujesz

Na jedynej osobie, która Cię kocha

Czemu nie odwrócisz oczu miłością zaślepionych

Od tego, który nie pragnie jej wcale

I nie zwrócisz ich ku istocie niewinnej

Pragnącej Twego szczęścia i uśmiechu?

Troje wciąż cierpi, przez chorobę zwaną miłością

Dwoje kocha bez wzajemności

Trzecie ucieka przed miłością niechcianą

Czemu nie można tego zmienić?

Gdybyś pokochała tego

Który gotów jest oddać Ci całe swe serce i duszę

Byłabyś szczęśliwsza, byłabyś kochana

A on mógłby podziwiać Cię przez wieki

Gdybyś porzuciła tego

Który jedynie wciąż od Ciebie ucieka

Byłabyś szczęśliwsza, byłabyś wolna

A on mógłby żyć w spokoju

Bez obsesyjnej, nieodwzajemnionej miłości

Wszystko byłoby łatwiejsze

Gdybyś tylko pokochała tego

Kto jest w stanie oddać Ci swe życie

Gdybyś pokochała właściwego

Byłabyś szczęśiwa u jego boku

A ten, który miłości Twej nie chce

Odnalazłby inną, idealną dla siebie

Świat ten jednak wszystko komplikuje

Nic nigdy nie będzie doskonałe

Więc mimo, iż tak mało trzeba zmienić, by być szczęśliwym

Wciąż trwa niezmienione nieszczęście