Wiersz numer sto czterdzieści siedem: Kwiat kwitnący w cudzym ogrodzie

Prusy wciąż pamięta dzieciństwo spędzone z Węgrami. Jednak teraz jest zbyt od niej daleko, by choćby jej dosięgnąć. Może tylko patrzeć jak ona żyje u boku Austrii.

Kwiat kwitnący w cudzym ogrodzie

Widzisz wszystko, czego pragnąć mogłeś

Widzisz wszystko, o czym mogłeś marzyć

Lecz na zawsze to jedynie snem pozostanie

Rajski kwiat jest poza Twym zasięgiem

Słyszysz kroki lekkie

Słyszysz śpiew cichy

Jednak tańczy w ramionach innego

Nigdy nie będzie Twoja

Pamiętasz czasy dawne i piękne

Gdy dłoń jej ująć mogłeś bez wachania

A teraz patrzysz na nią uniżenie

Ona w domu wspaniałym mieszka, Ty jedynie przez płot na nią patrzysz

Jak wiele byś dał, by powiedzieć jej słowa prawdy?

Jak bardzo żałujesz, że pozwoliłeś jej odejść?

A teraz patrz, jak kwiat rajski kwitnie w cudzym ogrodzie

I podlewaj go swymi łzami