Wiersz numer siedemdziesiąt pięć: Moira kai Thanatos.

Więc tak... Wiersz powstały po oglądaniu filmiku o wojnie siedmioletniej i graniu tej melodii na flecie. Tytuł spowodowany pomyłkami w imionach Marii Teresy i Fryderyka II. Zamiast "Maria" powiedziałam "Miira" czyli Moira - przeznaczenie. A zamiast "Fritz" - "Fanatos" czyli Thanatos - śmierć. Tytuł więc oznacza "Przeznaczenie i Śmierć". Taki mały efekt czytania na religii o wojnie siedmioletniej i zaśnięcia na niemieckim... O, wczoraj na sprawdzianie przypadkiem jedno słowo zamiast na niemiecki przetłumaczyłam na francuski. Akurat zamiast "du" wyszło mi "tu", a oba słowa znaczą "Ty". No napisałam dobrze, tylko w nie tym języku... Zastanawiam się czy pani mi to policzy jako literówkę czy się zdziwi... Ale zdążyłam poprawić, ale tak skreśliłam, że widać oryginał^^" Tak się kończy słuchanie dziwnych piosenek w nocy i granie na flecie... O, czy ktoś oprócz was miał kiedyś drgawki i duszności słuchając melodii napisanej przez Smutnego pana? Jak to zagrałam ze słuchu na flecie to potem nie mogłam wstać, bo nie czułam kompletnie niczego, tylko serce bolało... On chyba mnie nie lubi... Ale jego dusza ma energię jakby była zniszczona... Rozpadła się na tysiące kawałków, a jego serce pełne musiało być negatywnych emocji, gdy pisał tamtą muzykę. O i jeszcze pytanie do jakże pięknej damy o jakże smakowitym pseudonimie "Krupnik": czy wiesz, moja miła, która słowa mi te przedstawiła, któż wypowiedział cytaty niektóre zawarte w tym wierszu? Tak, przez Ciebie nauczyłam się tego zdania na pamięć... W mojej książce lepiej się wypowiedział, mniej dyplomatycznie "Kanalie! Czyż chcecie żyć wiecznie?!" grunt to szacunek do poddanych... Ty podałaś milszą wersję^^"

Μοίρα και Θάνατος

Kimże byli, gdy ledwie po ziemi stąpać zaczęli?

Piękna księżniczka i wrażliwy książę

Czemuż to się zmienili?

Zmieniło ich przeznaczenie i śmierć

Dama wspaniała, piękna niczym marzenie

Pozbawiona braci jedynie

To przeznaczenie nakazało jej

Królową być, nie niewiastą niewinną

Słowa delikatne niczym liści drgnienie

Skarcone srogą ojca ręką

Ujrzana na własne oczy śmierć najbliższego

Nakazała porzucić uczucia i stać się kukłą, marionetką dyscypliny

I tak Przeznaczenie i Śmierć w jedno się połączyły

Dwie drogi ze sobą krzyżując

Dawne piękno zmieniło się w cierpienie

Uśmiech odszedł pozostawiając łzy

To, co mogło stać się marzeniem

Objawiło się koszmarem

Pragnienia i sny

Sprowadziły bezsenne noce

Czy to wrogowie przysparzają cierpienia?

Czy to cierpienie przysparza wrogów?

Odpowiedź to zadanie dla filozofów

W gestii królów działanie leży

Tak więc dwa istnienia stają naprzeciw siebie

Wiodąc na śmierć armie olbrzymie

Czy życie jest grzechem?

Czy tylko głupcy pragną żyć wiecznie?

Życie jest cierpieniem

Dobro zostało zapomniane

Śmierć marzeń spełnieniem

A ta, wyniszczająca wroga, największych królów pragnieniem

Tak więc wśród łez i krwi

Pocisk rozrywa marionetki sznurki

A kukła w szał wpada

I nakazuje bezwzględne zniszczenie

Piękna dama niczym z porcelany ulana

Spogląda na kukły szaleństwo

I jasnym swym palcem pokazuje drogę ataku

By marionetka zaplątała się we własne sznurki

Tak więc wśród ognia i krwi

Wśród żaru, którego nie ugaszą łzy

Istoty tak podobne a tak różne

Patrzą na siebie niczym w lustrzane odbicie

I tak sojusznicy strony zmieniają

Czy walczą dla nich czy dla siebie?

Ufać nikomu nie wolno

Demon daje słowa, nie dotrzymując obietnic

I nagle, niczym ze snu przebudzenie

Następuje pokój, którego nie spodziewał się nikt

Warunki jego tak dziwne, czyż niebezpieczne?

Z porcelany dama i marionetka ze sznurków zerwana patrzą sobie w oczy

I tak o to Przeznaczenie I Śmierć początkiem i końcem są historii

To one ją tworzą, one ją niszczą

Niszczenie prowadzi do tworzenia

Tworzenie do niszczenia

Pamiętaj, że wszystko jest jednym

A jedno jest wszystkim

Nigdy nie uciekniecie od przeznaczenia

Śmierć nie ominie was również

Gdy od losu swego uciekacie

Demon zaśmieje wam się w twarz i zakrzyknie:

„Głupcy! Chcecie żyć wiecznie?!”

Bo czyż geniusze nie umierają młodo?

Pragnienie potęgi upadek przynosi

Pamiętaj, że świat jest lustrem

Pokaże Twe szkaradne oblicze

A Ty zapłaczesz przed swoim odbiciem

Nie ma ucieczki od Przeznaczenia i Śmierci

To one światem kierują

Więc, gdy ktoś zapyta, co rządzi tym światem

Odpowiedz: Μοίρα και Θάνατος