Wiersz numer dziewięćdziesiąt dwa: Tak bardzo Cię kocham.

Białoruś kieruje swe uczucie ku swemu bratu. Pyta, obiecuje. Lecz... Czemu Rosja tego nie docenia? Nie wiem czemu to napisałam... Napisane po bawieniu się nożyczkami i wydłubywaniu dziwnych rzeczy z podkładki pod klawiaturę podczas patrzenia na rysunek Polski i Litwy.

Tak bardzo Cię kocham

Czy miłość jest obłędem, braciszku?

Jeśli tak, to chcę być obłąkana

Ważne, by być przy Tobie

Chcę jedynie Twego szczęścia

Czy miłość jest cierpieniem, braciszku?

Jeśli tak, to chcę umierać w męczarniach

Ważne, by patrzeć na Ciebie

Chcę jedynie Twego szczęścia

Czy miłość jest nieskończona, braciszku?

Jeśli tak, to chcę zatracić się w wieczności

Ważne, by trzymać Cię za rękę

Chcę jedynie Twego szczęścia

Czy miłość jest iluzją, braciszku?

Jeśli tak, to chcę trwać w tym śnie

Ważne, byś był blisko

Chce jedynie Twego szczęścia

Czy miłość jest kłamstwem, braciszku?

Jeśli tak, to nie chcę nigdy poznać prawdy

Ważne, byś patrzył mi w oczy

Chcę jedynie Twego szczęścia

Czemu nazywają mnie szaloną?

Przez miłość do Ciebie?

Ależ, braciszku! Zawsze byliśmy razem

Teraz będziemy tylko trochę bliżej...

Zamiast być obok siebie, złączymy nasze ciała

Czy dwoje może stać się jednym?

Lub z dwojga narodzić Cię może wiele?

Kiedyś to wszystko będzie nasze

Będziesz królem Twego własnego świata

A ja Twoją królową

Więc nie odchodź ode mnie, nie uciekaj

Spójrz, pozbyłam się barier, które nas dzielą

Pozbądźmy się wszystkiego, co leży między nami

I stańmy się jednym, tak jak tego chciałeś

Czemu pragniesz posiąść wszystkich

A mnie pozostawić niespełnioną?

Ziszczę wszystkie Twe najskrytsze marzenia

Mam jedynie jedną prośbę

Pobierzmy się, braciszku...