Wiersz numer sześćdziesiąt pięć: Ostatnia noc.

Dla wielu ludzi (bo zwierzęta raczej się stresują) noc Sylwestrowa jest nocą zabawy, wesołości. Lecz cóż, jeśli w tę noc wraz z nowym rokiem odejdzie co innego? O, jest tu ukryta jedna postać, nie pojawiająca się jako bohater sytuacji, ale wspomniana. Kto zgadnie kto to?

Ostatnia noc

Gdy wszyscy się radują

Nadchodzi nowy rok

Nie myślą, że ktoś odchodzi w samotności

Gdy ogniste światło oświetla niebo

Zamykają się szkarłatne oczy

Już czas, już czas

Już czas odejść, mój miły

Zasnąć, zbyt długo tu już jesteś

Nie martw się, pozostanie Twój ślad

Dynastia starsza niż świat

Istnieć będzie dłużej niż on

Spoglądasz wciąż za okno

Tam Twój brat dla Ciebie szykuje pokaz

Jednak każdy wybuch przywołuje bolesne wspomnienie

Czerwone rozbłyski na niebie

Tak podobne do krwawych rozprysku na polu bitwy

Jesteś zbyt słaby, by wyjść na dwór za nim

Jesteś zbyt słaby, by wstać z łóżka

Już czas, już czas

Już czas zamknąć oczy

Jednak trzymasz się dzielnie

Nie poddajesz się śmierci

Zbliża się północ

Zbliża się Twój kres

Zegar tyka

Mijają sekundy, minuty, oddechy

Niedługo wszystko zniknie

Słyszysz jak Twój brat odpala petardy

Zrobił specjalny pokaz

Na niebie miało rozbłysnąć Twe imię

Nie wiedział, że będzie to ostatnia rzecz, jaką ujrzysz w życiu

Zamykasz oczy, zasypiasz

A Twe imię spada czerwoną smugą z piedestału nieboskłonu

- Już od dawna źle się czuł... Ale... Ale to nie może być prawda... – Twój brat patrzy na lekarza, jakby nie wierzył w to, co usłyszał.

- Proszę mi wybaczyć... Jest o wiele za późno, by cokolwiek zrobić. Zmarł o północy

- Jak to... Nie... – już za późno na łzy. To już nic, że brat trzyma Twą chłodną już dłoń. Nie obudzisz się już.

Gdy wyschną łzy zapomną o Tobie

Niczym imię, które zniknęło z niebios

Zniknie pamięć o Tobie

Każdy dzień będzie rutyną

A Ty nie będziesz już radości przyczyną

Wspomną tylko czasem

„Gdy tu był... To były czasy...”

Zapalą lampkę na grobie

Lecz wkrótce zapomną o Tobie

Ale śpij, odpoczywaj sobie

Bo jedno nazwisko wciąż istnieje w tej dobie

Stworzyło Cię

Twą śmierć przeżyło

I będzie żywym Ciebie świadectwem

Twych wad i zalet

Twych grzechów i cnót

I imię jedno, które każdy z Tobą skojarzy

Lecz nie martw się już

Zaśnij snem wiecznym

I śnij o dawnej potędze