Historia poza tematem numer osiemdziesiąt trzy: Gdy założysz smycz wilkowi... - Część pierwsza.

Roderich jest dziedzicem arystokratycznego rodu, Gilbert zaś potomkiem zubożałej szlachty. Rodziny ten połączy dług, który należy spłacić. Najlepiej upiec dwie pieczenie na jednym ogniu... Nieco problematyczny młodzieniec odpracowuje zadłużenie rodziny jako osobisty sługa zamkniętego w sobie artysty. AU, nie wiem co z tego dalej wyjdzie...

Gdy założysz smycz wilkowi...

Część I

                Co tak naprawdę nazywamy „wilkiem”? Jest wiele istnień określanych tym imieniem, czyż nie? Jest to dzikie zwierzę, które podlega swej własnej, wiecznej i niezmiennej hierarchii. Jest to straszna postać pojawiająca się w bajce o Czerwonym Kapturku, która przynosi zgubę. Być może każdy z nas jest wilkiem. Jedni są dzicy, jedni idealnie podporządkowani hierarchii. Ale każdy z nas szuka kogoś, kto będzie jego ofiarą, swojego własnego Czerwonego Kapturka. Jednak wilków jest bardzo wiele, a czasem nie wiadomo kto jest Wilkiem, a kto Kapturkiem. Wilkiem może być bardzo miły, lecz zakłamany mężczyzna, a jego Kapturkiem młoda kobieta, zakochana w nim i poddana jego woli. Wilkiem może być małe, czasem chorowite dziecko, a Kapturkami wszyscy, którzy traktują go jakby był ze szkła i usługują mu. Lecz jaki jest podział ról, gdy sługa staje się równie dumny co pan? Jak się zmieni, gdy obaj są równie inteligentni i potrafią zmienić zasady bez ich łamania tak, by osiągnąć wszystko? I co się stanie, jeśli żaden z nich się nie chce poddać? Jeden uważa siebie za Wilka, ponieważ jest poddany hierarchii, jest na jej najwyższym szczeblu. Drugiego zaś uważa za swego Kapturka, gdyż to w końcu on wypadł z koła fortuny i musi się przed nim korzyć. Drugi zaś uważa siebie za Wilka, ponieważ jest potężny, ma dzikość w swym sercu. Uważa pierwszego za swojego Kapturka, gdyż jest on skuty kajdanami zasad i nie ma prawa zrobić wielu rzeczy, którymi on nie musi się przejmować.

                Nie będzie to jednak żadna z historii o małej dziewczynce i strasznym zwierzęciu. Będzie to historia, jakich mogłoby się zdarzyć tysiące, gdyby tak różne osoby zamknąć w jednym miejscu. Równi sobie dumą i inteligencją. Jeden posiadający władzę, drugi dzikość. Jeden zamknięty w świecie nakazów i zakazów, drugi spętany przez chichot przeznaczenia. Który z nich jest panem, a który błaznem? Czy obaj są Wilkami? Lub może Czerwonymi Kapturkami? Co się stanie, gdy mała dziewczynka założy smycz niebezpiecznemu zwierzęciu? Które z nich będzie miało faktyczną władzę? Granica jest czasem zbyt cienka, by ją dostrzec i tak łatwo ją przekroczyć bezwiednie.

                Młody dziedzic, choć wciąż ku dojrzałości zmierzał, znał dobrze drogę ku swej przyszłości. Była to dawno już wydeptana przez jego przodków ścieżka. Nie, nie ścieżka. Jego przodkowie zdążyli ją już wybrukować, a drzewa w okół niej kwitły nieprzerwanie od setek lat. Żadne źdźbło trawy, czy choćby ziarenko kurzu nie miało prawa pojawić się na tej drodze bez specjalnego pozwolenia. Całe życie młodzieńca było zaplanowane. Urodził się w dniu, który przewidzieli lekarze, za jego plecami znaleziono mu narzeczoną nim skończył pierwszy rok życia, uczyły go najznamienitsze guwernantki, a firma, którą miał odziedziczyć prosperowała idealnie. Nie mógł więc zboczyć z wybrukowanej drogi, choć w okół rosło tyle pięknych kwiatów.

                Syn dawnej szlachty, która blask swój już straciła nie znał swego jutra w niepewnych czasach. Często zdarzało mu się wypić nieco za dużo,  czasem uczynił afront jakiejś damie, lub wrócił w spodniach nieco naznaczonymi kłami psa sąsiadów. Nie był więc idealnym spadkobiercą małego już majątku. Jego brat jednak, mimo iż młodszy, był wręcz idealny. Spokojny, zrównoważony, odpowiedzialny. Wkrótce jednak majątek zaczął podupadać.

                Arystokratyczna rodzina nawet nie zauważała pieniędzy, które wciąż pożyczała. Choć sumy były ogromne, w porównaniu z całością stanowiły jedynie monetę upuszczoną przypadkiem przez dziecko wracające ze sklepu. Jednak liczyły się zasady, pieniądze musiały wrócić w ten lub inny sposób.

                Gdy w pokoju należało nakleić kolejną łatę na odchodzącą tapetę, a chwilę później pojawił się posłaniec informujący iż należy spłacić dług, szlachcic zadecydował. Nie mają już czego sprzedać, by żyć według standardów swego świata, lecz istnieje jeszcze inny sposób, by spłacić dług. Jedno z dzieci mogło je odpracować w służbie wierzycielowi. Gdy młodszy chłopiec chciał już się spakować, ojciec go zatrzymał. Miał inne plany, choć łamały nieco konwenanse.

                Młody arystokrata nieco wzbraniał się przed pomysłem, by nowego sługę mianować jego osobistym sługą, nawet jeśli takie były zasady. Musiał jednak się na to zgodzić. Postanowił, by wszystko było jak zawsze. Starał się robić wszystko sam, by żaden sługa nie mógł choćby patrzeć na niego zbyt często. Był zamknięty we własnym świecie, nie potrzebował ludzi. A tym bardziej obcego człowieka, który miałby być wiecznie przy nim. Nawet, jeśli takie były zasady. Jednak wciąż miał niewielką nadzieję, że przybyła osoba okaże się kimś dobrym.

                Gdy bracia poznali słowa ojca, obaj byli zdumieni. Młodszy nieco szczęśliwy, mogąc mimo wszystko zostać, słysząc, że jest nadzieją rodziny i upadającej firmy. Lecz starszy... Starszy wpadł w szał, nie chciał słuchać o tym, że nie jest już potrzebny, że jego młodszy brat będzie bardziej odpowiedzialny. Nie chciał się zgodzić na swój los. Jednak po pewnym czasie spakował kilka swoich rzeczy, większości i tak nie mógłby tam zabrać... i wyszedł, a raczej wybiegł trzaskając drzwiami. Skoro i tak wszystko było ustalone, wolał zakończyć to jak najszybciej.

                Gdy jeden oczekiwał, drugi biegł na spotkanie. Nie wiedzieli, jak bardzo ten dzień zmieni ich życia. Który okaże się zwierzęciem, a który ofiarą? Który z nich wyjdzie zwycięsko z bitwy o honor? Nikomu nie jest dane tego wiedzieć, nawet im samym.