Wiersz numer dwa: Ogród miłości.

Pairing: PruAus, dodatkowo Węgry. Nie ma to zbytnio celu i sensu, przyśniło mi się.

Ogród miłości

W ogrodzie świata tego

Róże i fiołki

Róże splamione są krwią niewinnych

Fiołki podziwiane przez niewiasty

Jednak w jednym rosną ogrodzie

Kolce róż wbijają się w płatki fiołków

Ogrodnik róże wyrywa

Lecz one się nie poddają

Jeden jest różą

Jeden fiołkiem

Ogrodnikiem dama szlachetna

Ujrzała dama różę chroniącą fiołka kolcami swymi

Dotknęła jej płatków

Fiołek zazdrościł, więc złożyła na nim pocałunek

Najszczęśliwszy będzie kwiat we włosach damy

Różą mężczyzna o oczach szkarłatnych

Fiołkiem arystokrata wspaniały

Lata wojen

Lata nienawiści

Czy sen damy o miłości się ziści?

Tak jak róży płatki chylą się ku fiołkom

Tak jego dłonie dotykają teraz włosów dawnego wroga

Usta, kiedyś wypluwające obelgi, teraz łączą się w pocałunku

Arystokrata, niczym porcelana delikatny

Czy nie stłucze się w dłoniach barbarzyńcy?

Czy wojownik ze stali zrodzony

Nie uszkodzi płatków kwiatu bezbronnego?

Róże i fiołki razem rosną w ogrodzie

Niszczyciel i twórca jedno dzielą łoże

Tak jak ogrodnik kwiatów dogląda

Tak dama szlachetna kochanków podgląda

Miłość pod obserwacją

Chroniona do krwi kropli ostatniej

Tak jak ogrodnik kwiaty ochroni

Tak dama swych rycerzy swym ciałem osłoni