Wiersz numer trzynaście: Przeklęty kochanek.

Czemu kraj miłości musi kochać? Czy należy go do tego zmuszać? Co jeśli pokocha swego wroga? Zmuszony do okazywania fałszywej miłości ukrywa swe prawdziwe uczucia. Pośród ludzi jest samotny. Choć nie jest sam, nie czuje, że jest z kimś. Potajemnie kocha wroga, miłość okazuje nieznajomym. Smutny wiersz, delikatny FrUK. (Jakby dziwnie przetłumaczyło: France x England, Frangleterre)

Przeklęty kochanek

Myślisz, że naprawdę taki jestem?

Zboczony? Wyuzdany? Nienormalny?

Nie znasz mnie

Nie znasz prawdy

Czy słyszałeś, bym kiedyś mówił, że kogoś kocham?

Czy kiedykolwiek mówiłem, że ktoś wyznał mi miłość?

Nigdy nie byłem szczęśliwy.

To wszystko złudzenie

Ty... Ty możesz żyć w prawdzie

Słowa, które do Ciebie kierują ludzie są prawdziwe

A ja? Kraj miłości!

Jakże mógłbym nikogo nie kochać?

Kimże bym był, gdybym samotnie spędzał noc?

Tak więc, gdy tylko zajdzie słońce

Chodzę bez celu po mieście

Och, jaka piękna dama

Zaraz przyjdzie do mego domu

Noce wypełnione namiętnością

Zapach ludzkiego potu, żądzy

Tego się właśnie po mnie oczekuje

Lecz czemu nie mogę kochać?

Może inaczej... Kocham

Ale nie osobę, która jest w stanie odwzajemnić to uczucie

Kocham Cię, wiesz?

Zauważyłeś?

Ostatnio wybieram tylko osoby podobne do Ciebie

Szmaragdowe oczy

To właśnie one mnie uwiodły

Twoje oczy

Kolejną noc spędzam z nieznajomą kobietą

Śmierdzi alkoholem

Noc po nocy inna jest w mym łożu

Mój prywatny harem

Jednak, oddałbym to wszystko

Oddałbym całe swe życie

Za jeden dzień z Tobą

Za czułe słowa z Twych ust

Za Twój pocałunek

Wiesz?

Kocham Cię

Mon Angleterre.