Wiersz numer dziewięć: Serce na łańcuchu.

FrUK (z tego słowa mi dziwne rzeczy przez tłumacza wychodzą, więc lepiej napiszę: Francja x Anglia, strasznie ładnie to po litewsku brzmi... I nawet umiem to przeczytać jak jest po francusku^^ Chociaż próba wymówienia tego słodkiego r kończy się na mruczeniu...), z perspektywy Francji, wzorowane na filmiku Francis x Arthur - Meltdown [English Sub.] pewnie jeszcze wiele takich rzeczy powstanie, bo to mi się śni nawet... Miłego czytania^^

Serce na łańcuchu

Mogę istnieć jedynie tam, gdzie są róże

Daję je wszystkim, lecz to Tweje kwiaty, tylko Ty na nie zasługujesz

Całuję ich płatki wyobrażając sobie, że to Twoje usta

Teraz znów spaceruję po ogrodzie pełnym róż

Nie mogę wyjść poza jego obręb

Widzę je wszędzie w okół siebie

Jak pies uwiązany na łańcuchu

Tak me serce przywiązane jest do Ciebie

Widzę Cię, zielone oczy błyszczą nienawiścią do mnie

Wiem to, jednak muszę to zrobić

Całuję Cię, mocno i łapczywie

Lecz po chwili tego żałuję

Mam nadzieję, że to wszystko okaże się snem

Lecz Ty wciąż na mnie patrzysz, wciąż mi się przyglądasz

To nie jest sen

Uciekam

Jest już noc, a ja jedynie leżę na łóżku

Nie mogę zasnąć

W okół mnie walają się puste butelki po alkoholu

Jeszcze zbyt mało, by zapomnieć

Ile osób całowało Twe usta?

Czy ja byłem tym pierwszym?

Mijają dni, mijają tygodnie

Przyszedłeś do mnie

Ze swoim rumem

Chcesz się upić, znów myślisz o jego odejściu

Czy po tym co Ci zrobiłem jesteś w stanie mi zaufać?

Otwierasz butelkę, nalewasz do szklanek, jakbyś był u siebie

I tak jest dobrze

Twe oczy są podkrążone, a usta wydają się być pocięte od zbyt natarczywych pocałunków

Czy Ty płakałeś?

Byłeś u niego, lecz to nie wspomnienie rozłąki przyniosło Ci smutek

On pragnie wszystkiego dla siebie, Ciebie też

Tak więc gdy pijemy Ty zaczynasz mi wszystko opowiadać

O jego niewdzięczności, jego okropności

A ja tego słucham

Gdy tu przyszedłeś pierwszy raz wypowiedziałeś me imię

Nie wiedziałem jak to wszystko się skończy

Szczęśliwy otwierałem Ci drzwi

A teraz mam ochotę płakać

Jak Cię pocieszyć?

Mogę jedynie obrócić wszystko w żart

Obaj jesteśmy pijani

Kładę dłoń na Twym udzie

Czas przyspiesza

Pocałunki

Czy to nie one Cię skrzywdziły?

Lecz teraz ich pragniesz

Jestem tylko wodą, która ma zmazać jego wspomnienie

Zasypiam

Widzę swe dłonie na Twym gardle

Tak, moja bliskość Cię zabija

Budzę się

Poranki bez Ciebie są wypełnione samotnością

Jednak teraz jesteś obok

I pytasz „Czy już zawsze tak będzie?”

Chcę odpowiedzieć „Tak”

Chcę wierzyć, że będzie to prawda

Jednak nigdy tak nie będzie

Pisane nam są kłótnie

Lecz czy noc

Nie może stać się piękna

Gdy jesteś przy mnie?